Wat is dyslexie?
Dyslexie wordt niet altijd opgemerkt. Het hebben van dyslexie houdt in dat iemand ‘ernstige en hardnekkige problemen bij de automatisering van het lezen en/of de spelling’ heeft. Dyslectische kinderen hebben, ondanks extra hulp, moeite met het foutloos en vlot leren lezen en spellen. Dyslexie heeft niets te maken met het intelligentieniveau van het kind. Dyslectische kinderen blijven met hun schoolprestaties achter bij het niveau wat van hen op basis van leeftijd en intelligentieniveau verwacht mag worden.
Over de oorzaken van dyslexie is geen eenduidigheid in de wetenschap. In grote lijnen zijn wetenschappers het meestal wel eens over de volgende factoren:
• moeite met de (snelheid van) fonologische verwerking
• moeite met het oproepen van de taalkennis
• moeite met informatieverwerking, vooral als daarbij een hoog tempo gevraagd wordt
• moeite om letters (visuele informatie) snel om te zetten in klanken (auditieve informatie).
De lees- en spellingproblemen die het gevolg zijn van dyslexie zijn in de praktijk te behandelen. Dat wil zeggen dat de meeste dyslectici kunnen komen tot een aanvaardbaar niveau van geletterdheid, een niveau waarmee zij zich staande kunnen houden in de maatschappij. Het is daarbij van groot belang dat de dyslexie zo vroeg mogelijk wordt onderkend. Daarnaast moet de behandelmethode zoveel mogelijk afgestemd worden op de individuele situatie van het kind.
Mensen met dyslexie zijn vaak creatieve, beeldende of logische denkers. Als zij op school goed worden begeleid en goede leerstrategieën kunnen ontwikkelen, dan zullen ze met minder moeite de positie in de samenleving kunnen innemen die bij hun talenten aansluit.